1788 – 1860
Arthur Schopenhauer, een Duitser van Nederlandse komaf, is de grondlegger van de levensfilosofie.
Hij is niet alleen de belangrijkste opvolger van Kant en de belangrijkste voorloper van Nietzsche, hij is het bovendien die voor een belangrijk deel verantwoordelijke is voor het introduceren van het oosterse denkbeelden in het Westen.
In zijn hoofdwerk, De wereld als wil en voorstelling, zet hij de wil centraal als oorsprong van alle werkelijkheid. De wil wordt daarmee een mysterieuze metafysische kracht, maar tegelijkertijd wijst Schopenhauer ons er op – zoals men ons daar in het Oosten op wijst – dat deze kracht tegelijkertijd uiterst algemeen, vertrouwd en bekend is. We kennen deze kracht uit ervaring.
Helaas was hij ook – waarschijnlijk door zijn belabberde relatie met zijn ouders – een pessimist en misantroop, en blijft hij op moreel vlak steken in een verzet tegen het leven. Zo eeuwig juist als zijn epistemologische beschouwing is, zo onvoltooid en onvolkomen is zijn ethische levenshouding. Zijn grote kennis van het leven belette hem niet het leven te bestrijden, want hij begaat de vergissing die zovelen maken – door te denken dat pijn vermeden dient te worden.
Op overstorm.nl zijn de volgende stukken van en over Schopenhauer te vinden:
