Mens, durf te leven


Je leeft maar heel kort, maar een enkele keer,
En als je straks anders wilt, kun je niet meer!
Mens, durf te leven,
Vraag niet elke dag van je korte bestaan:
Hoe hebben m’n pa en m’n grootpa gedaan?
Hoe doet er m’n neef en hoe doet er m’n vrind?
En wie weet, hoe of dat nou m’n buurman weer vindt?
En – wat heeft ‘Het Fatsoen’ voorgeschreven!
Mens, durf te leven!

De mensen bepalen de kleur van je das.
De vorm van de hoed, en de snit van je jas
En – van je leven!
Ze wijzen de paadjes, waarlangs je mag gaan,
En roepen ‘o foei!’ als je even blijft staan, –
Ze kiezen je toekomst en kiezen je werk,
Ze zoeken een kroeg voor je uit en een kerk,
En wat j’aan de armen moet geven.
Mens, is dat leven?

De mensen – ze schrijven je leefregels voor,
Ze geven je raad, en ze roepen in koor:
Zó moet je leven!
Met die mag je omgaan, maar die is te min,
Met die moet je trouwen – al heb je geen zin.
En dáár moet je wonen, dat eist je fatsoen, –
En je wordt genegeerd als je ’t anders zou doen.
Alsof je iets ergs had misdreven.
Mens, is dat leven?

Het leven is heerlijk, het leven is mooi,
Maar – vlieg uit in de lucht, en kruip niet in een kooi!
Mens, durf te leven!
Je kop in de hoogte, je neus in de wind,
En lap aan je laars hoe een ander het vindt!
Hou een hart vol van warmte en van liefde in je borst,
Maar wees op je vierkante meter een Vorst!
Wat je zoekt kan geen ander je geven!
Mens, durf te leven!


Uitvoeringen

Gezongen door Wende Snijder:


Gezongen door Ramses Shaffy:


De mensen – ze schrijven je leefregels voor,
Ze geven je raad, en ze roepen in koor:
Zó moet je leven!


Te zien op een muur in Leiden – afbeelding via Vysotsky (Wikimedia)



Luister verder